مفاهیم فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات

این ماژول، کاربران را قادر می‌سازد تا مفاهیم کلّی فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات را فراگرفته و قسمت‌های مختلف کامپیوتر را بشناسند. مدت این دوره ۱۲ ساعت می‌باشد.

تعریف: فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) یک اصطلاح بسیار گسترده است و شامل تمام وسایل ارتباطی و کاربردی (نظیر رادیو، تلویزیون، تلفن‌های سلولی، سخت‌افزار و نرم افزار کامپیوتر و شبکه، سیستم‌های ماهواره‌ای و غیره) و همچنین خدمات و کاربردهای مختلفی که این وسایل ارائه می‌کنند (نظیر ویدیو کنفرانس، آموزش و درمان و کار از راه دور و غیره) می‌باشد. به عبارت ساده‌تر، «به کارگیری تکنولوژی‌های مختلف در سیستم‌های کامپیوتری به منظور ذخیره‌سازی، بازیابی، پردازش و انتقال داده‌ها» را فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات می‌گویند.

تعریف: کامپیوتر (Computer) چنانکه از نام آن پیداست، یک وسیله‌ی «محاسبه‌گر» است. به عبارت دقیق‌تر، کامپیوتر وسیله‌ای الکترونیکی است که «داده‌ها» را از طریق وسایل ورودی (مثل صفحه‌کلید) و حافظه‌، می‌گیرد و طبق روال‌ها و دستورالعمل‌های از قبل تعیین شده، آن‌ها را پردازش نموده و اطلاعات حاصله را به وسایل خروجی (مثل پرینتر و مانیتور) می‌فرستد.

تذکر: داده‌ها و اطلاعات، با هم تفاوت دارند و نباید آنها را به جای هم به کار برد.

به عنوان مثال، عدد ۱۲۰۳۴۵، یک عدد شش رقمی است؛ اما وقتی پردازش می‌شود، به صورت ۱۲:۰۳:۴۵ در می‌آید و بیانگر ساعت سیستم است. یا مثلاً دنباله‌ای از اعداد ۱، ۲-، ۳، ۱-و ۵ به عنوان داده، وارد کامپیوتر می‌شوند و پس از انجام عملیات مرتب‌سازی (Sort) به صورت ۲-، ۱-، ۱، ۳، و ۵ در می‌آیند؛ در واقع پس از پردازش شدن‌ها، از حالت داده‌های خام، به صورت اطلاعات در می‌آیند، بنابراین:

هر کامپیوتر از دو بخش اصلی سخت‌افزار و نرم‌افزار تشکیل شده است. سخت‌افزار کامپیوتر، به تمامی قسمت‌های فیزیکی و قابل لمس کامپیوتر اطلاق می‌شود. همه‌ی مدارها و ابزار جانبی کامپیوتر، جزو سخت‌افزار آن محسوب می‌شوند. نرم‌افزار، همان برنامه‌هایی است که روی سخت‌افزار کامپیوتر نصب می‌شود و در حقیقت، مجموعه‌ای از دستورات، داده‌ها و اطلاعاتی است که برای انجام کارهای مشخص به وسیله کامپیوتر و یا لوازم جانبی آن تهیه شده است. نرم‌افزار ممکن است سیستمی (سیستم‌عامل، درایورهای سخت‌افزارها، زبان‌های برنامه‌نویسی) یا کاربردی (مثل فتوشاپ، ورد و …) باشد.

• زبانی که کامپیوتر آن را می‌فهمد و با آن کار می‌کند، «زبان ماشین» نامیده می‌شود که از یک سری اعداد ۰ و ۱ (اعداد دودویی یا باینری) تشکیل یافته است. هر دستور، قبل از اجرا شدن، به صورت رشته‌ای از اعداد صفر و یک در می‌آید. از آنجا که کار با زبان ماشین مشکل است، زبان‌های برنامه‌نویسی عرضه شده‌اند که ساده‌تر هستند و به کمک برنامه‌های مترجم یا مفسّر، به زبان ماشین (۰ و ۱) تبدیل کنند.

مطالب مرتبط

فناوری اطلاعات و ارتباطات (قسمت هشتم)-امنیت و حریم خصوصی

18 جولای 2017

فناوری اطلاعات و ارتباطات (قسمت هفتم)-سلامت در ICT و حفظ محیط زیست

18 جولای 2017

فناوری اطلاعات و ارتباطات (قسمت ششم)-کاربردهای ICT

18 جولای 2017